Boże Narodzenie 2019

„W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła” (J 1,4-5)

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzę zrozumienia tego, co tak naprawdę wydarzyło się przeszło dwa tysiące lat temu...

Książka "Widziane z Moskwy i nie tylko"

Nie wiem czy wiecie, ale... @Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia z siedzibą w Warszawie powołano z mocy ustawy. Nadzorowane jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Do zadań Centrum należy inicjowanie i wspieranie współpracy polsko-rosyjskiej. Pracownicy Centrum na swoją statutową działalność dostają bardzo dużo pieniędzy wydartych z kieszeni polskiego podatnika i... nie robią NIC co do nich należy, a wręcz SZKODZĄ (jeśli się mylę, to prześlijcie dowód).

W związku z powyższym wzięłam sprawy w swoje ręce i za darmochę - ale za to z pasją - odwaliłam za nich całą robotę. Moje działania zebrałam i opisałam w książce pt. "Widziane z Moskwy i nie tylko".

Książka jest zbiorem reportaży z FR i wywiadów z osobami życia publicznego w Rosji, z którymi rozmawiałam m.in. nt. polsko-rosyjskich relacji. Początkowo w planie był tylko jeden tygodniowy wyjazd i kilka wywiadów, ale niespodziewanie wydarzenia potoczyły się dynamicznie :) Szczególne podziękowania dla Sylwia Andruszkiewicz, która na pierwszy ogień pojechała za mną do Moskwy, gdzie była moim tłumaczem i przewodnikiem po wielkiej metropolii - bez tamtej wyprawy nie było by dziś tej książki.

Książka ukazała się w serii Biblioteczka Myśli Polskiej. Wydawcą jest Jan Engelgard.

Zainteresowanych lekturą odsyłam tutaj: http://www.mysl-polska.pl/2051

AP

Joanna Modzelewska: Agent „dobrej zmiany” miał za zadanie zniszczyć mi życie

Rozmowa z Joanną Modzelewską, prawnikiem, byłą przewodniczącą jednego ze związków zawodowych pilotów w PLL LOT S.A.

Historia Pani życia jest doskonałym materiałem na scenariusz filmowy. Inteligentna, wykształcona, atrakcyjna kobieta pada ofiarą perfidnie uknutej intrygi będącej częścią rozgrywek służb specjalnych i świata polityki. Dlatego nie mogę zrozumieć jednego – jak to możliwe, że media milczą jak zaklęte? Przecież obracała się Pani w środowisku bardzo wpływowych osób i ujawniła potworne patologie w funkcjonowaniu państwa polskiego!

Joanna Modzelewska: – Państwo polskie działa inaczej niż mi się wydawało. Patrzyłam idealistycznie. Z ogromnym szacunkiem. Podziwiałam polityków, wierzyłam w wypowiadane przez nich słowa. Osoby, które poznawałam w moim życiu – w związku z tym czym się zajmuję – wywodzą się ze świata polityki, mediów, służb, Kościoła i innych. Wiele z tych osób zawiodło. Okazało się, że w poważnej sytuacji nie można na nich liczyć. Wówczas wygrywają sprawy partykularne. Większość osób kalkuluje czy pomoc się opłaca. Ja mam inną mentalność. Pomagam gdy ktoś potrzebuje pomocy. Wydawało mi się, że inni też tak robią. Myliłam się. Fakt deklarowania określonych poglądów także nie ma – jak się okazało – znaczenia. Czyny nie zawsze idą za słowami.

Z cyklu: VIAGRA na koszt polskiego podatnika!

Pamiętacie „agenta Tomka” - Tomasza K. (zdj. po lewej), funkcjonariusza CBA, późniejszego posła i celebrytę, który na polecenie przełożonych kłamał i uwodził kobiety? W nagrodę za swoje haniebne czyny przez lata żył jak 'pączek w maśle', a jego przełożeni nie ponieśli żadnych konsekwencji. Coś jednak w tej kwestii drgnęło, gdyż słynny 'lowelas do wynajęcia' usłyszał właśnie zarzuty (być może chodzi o przykrycie innych afer, np. jak to wpływowy polityk PiS uprawiał seks z nieletnią w ukraińskim burdelu na Podkarpaciu).

To niesamowite, że media jarały się i nadal jarają „agentem Tomkiem”, podczas gdy milczą w znacznie poważniejszej sprawie. Mowa o agencie Jacku Spyrce (zdj. po prawej) - dotarłam do źródeł, z których wyraźnie wynika, że jest on na tyle niebezpieczny, że za głośnie mówienie o tym co zrobił można stracić życie. Spyrka na polecenie przełożonych stał się „kandydatem na męża” kobiety, która uratowała Polskie Linie Lotnicze LOT przed wrogim przejęciem przez zagraniczne mafie (w tle przewija się afera Amber Gold). Prawdopodobnie chodziło o to, aby w kacie zemsty zniszczyć życie Joanny Modzelewskiej za jej bohaterską i bezkompromisową postawę. Jednak z racji inteligencji Modzelewskiej i jej zaradności - wszak uratowała LOT - nie tylko o zemstę mogło tutaj chodzić, ale wręcz przeciągnięcie Pani mecenas na swoją stronę (tj. bandyckich mafii rządzących Polską). Na szczęście Modzelewska nie dała się zwerbować do mafii. Niestety doznała od państwa polskiego niewyobrażalnych krzywd, za które nikt jej nie przeprosił i nikt nie poniósł konsekwencji.

Azja jest znacznie ważniejsza niż Europa

Wywiad z Fiodorem Łukjanowem, redaktorem naczelnym pisma „Russia in global affaires”, Przewodniczącym Rady Prezydium Polityki Zagranicznej i Obronnej Rosji.
 
Jak z perspektywy dwudziestu lat rządów Władimira Putina ocenia Pan pozycję Rosji na arenie międzynarodowej?

F. Łukjanow: - W ciągu tych dwudziestu lat rządów Putina pozycja Rosji zmieniała się wielokrotnie, dlatego trudno ocenić ją jednoznacznie. Jeśli przyjrzymy się tym kilku kadencjom, to – mimo tego, że u steru stał Putin – wszystkie one różnią się od siebie. Można powiedzieć, że teraz mamy już piątego Putina, oczywiście włączając okres prezydentury Miedwiediewa. Dlatego szczegółowa analiza tych zmian, choć niezwykle interesująca, jest jednak zbyt obszerna, by streścić ją w kilku zdaniach. Mówiąc najogólniej, rządy Putina w zakresie polityki zagranicznej dzielą się na dwa etapy. Pierwszy przypada na lata 2000-2015.

W tym okresie kierunki polityki Putina i jego poglądy na to, jak Rosja powinna postępować i działać, ewoluowały. Był to etap, w którym Putin realizował zadanie, które sam sformułował na początku swojej prezydentury. Ostatniego dnia 1999 roku opublikowano artykuł Putina, w którym napisał o zagrożeniu utraty pozycji Rosji na arenie międzynarodowej. Zadanie, by do tego nie dopuścić, było konsekwentnie realizowane do 2015 roku. Dlaczego akurat do 2015 roku? Ponieważ operacja w Syrii rozpoczęła nowy etap. Rosja powróciła na arenę międzynarodową w charakterze nie regionalnego, lecz globalnego gracza. Putin przez te 15 lat próbował różnych metod. Zaczynał od opcji orientacji na zachód, bo miał nadzieję, że w ten sposób wzmocni pozycję Rosji. Nie udało się. Potem orientacja stopniowo się zmieniała. Byliśmy świadkami wielu trudnych momentów i dramatów. Najtrudniejsza była sytuacja z Ukrainą. To moment historyczny i tragiczny, którego konsekwencje będą długoterminowe. Niemniej jednak zadanie, by przywrócić Rosję do grona wiodących światowych graczy, zostało zrealizowane. Tylko co dalej? Do jakiego świata Rosja wróciła jako światowy gracz? Sytuacja międzynarodowa kardynalnie się zmieniła. Wszystko to, czego oczekiwano po zakończeniu zimnej wojny, nie sprawdziło się. Teraz wytworzy się jakiś nowy system. Rosja musi się zastanowić, jak zaistnieć w budowie tego nowego systemu oraz odpowiedzieć sobie na pytanie, czego właściwie chce? Jaki system jest dla nas najkorzystniejszy? Mając na uwadze, że równolegle rozpoczyna się okres zmian w samej Rosji, musimy spróbować zharmonizować je z tymi, które zachodzą na arenie międzynarodowej.

Niezłomny Iran

Kiedy przed dwoma laty byłam w Iranie, moją uwagę przykuły murale z wizerunkami irańskich żołnierzy, zdobiące budynki w Teheranie. Zapytałam o ich znaczenie. Wyjaśniono mi, że to szahidzi – męczennicy polegli w czasie wojny iracko-irańskiej (1980-1988). Pamięć o nich jest w Iranie szczególnie pielęgnowania i czczona. Czy współczesny człowiek Zachodu, który czci bożka sukcesu, może zrozumieć myślenie które docenia ofiarę z krwi...?
 
Skąd w narodzie irańskim taka postawa? Do odpowiedzi na to pytanie przybliżyło mnie kilka wydarzeń w których uczestniczyłam: Aszura – największe święto szyitów w roku (szyizm to nurt islamu dominujący w Iranie), sztuka w wykonaniu grupy teatralno-muzycznej „Hoomehr” oraz inauguracja obchodów Tygodnia Świętej Obrony.

Biografia Józefa Karola Nowaka - Górala z Żywiecczyzny, który ukształtował moje życie...

W 2013 roku we Wszystkich Świetnych (1 listopada) zmarł Józef Karol Nowak, prywatnie mój śp. Dziadek. W szóstą rocznicę Jego śmierci szczególnie wspominam wspaniałe lata, kiedy mogłam garściami czerpać wiedzę, mądrość i doświadczenie jakie mi przekazywał. To kim jestem dzisiaj, w największym stopniu zawdzięczam mojemu Dziadkowi. Jego życiorys i postawa pozostają dla mnie niedoścignionym wzorem... Spisana biografia pochodzi ze strony Towarzystwa Miłośników Ziemi Żywieckiej.

Co ostatecznie zrozumiałam w Abchazji?

Pod koniec września gościłam na Festiwalu Współczesnego Dziennikarstwa w Soczi. Cykliczną imprezę organizuje Związek Dziennikarzy Rosji. Tegoroczna edycja różniła się od poprzednich, gdyż do tysiąca dwustu rosyjskich żurnalistów dołączyła garstka przedstawicieli tego zawodu zza granicy. 
 
Z racji napisania książki „Widziane z Moskwy i nie tylko” (oraz – być może – mojego miłego usposobienia) zaproszenie trafiło również do mnie. Podczas panelu „Rola mediów w kształtowaniu stosunków polsko-rosyjskich. Klimat może być lepszy” mówiłam m.in. o tym, że pomysł na książkę – na łamach której podjęłam dialog z Rosjanami – zrodził się z buntu wobec chorej i szkodliwej rusofobii oraz potrzeby serca. Wyjaśniłam, że gdybym żyła w czasach Układu Warszawskiego – czyli wtedy, kiedy na linii Warszawa-Moskwa było oficjalne (i, bądź co bądź, wymuszone) słodkie buzi-buzi – to wówczas, również w ramach buntu, takiej książki z pewnością bym nie napisała. Po prostu uważam, że koniunkturalizm dziennikarzom nie przystoi.

Ustawa 447 zrobi z Polski drugą Palestynę?

Cóż za chichot historii. Polacy nie poznaliby prawdy o tym, że Żydzi z pomocą Amerykanów chcą obrabować – a właściwie przejąć – nasz kraj, gdyby nie wynalazki amerykańskich Żydów. O żydowskim spisku wiemy bowiem głównie z Internetu, w tym z Facebooka. Twórcą koncepcji Internetu był amerykański informatyk polsko-żydowskiego pochodzenia Paul Baran (1926-2011), a głównym twórcą największego na świecie serwisu społecznościowego Facebook jest Mark Zuckerberg, przedsiębiorca urodzony w żydowsko-amerykańskiej rodzinie.

Rzetelnych informacji na temat żydowskich roszczeń darmo szukać w większości czasopism, radiu czy telewizji. Media głównego nurtu milczą jak zaklęte, a jeśli już coś powiedzą (wszak tematu numer jeden wśród Polaków nie da się ukrywać w nieskończoność), to jedynie to, że właściwie problem nie istnieje. Czasem rzucą też obelgami skierowanymi w tych, którzy sprawę ofiarnie nagłaśniają. Najczęściej spotykanym argumentem przeciwko Polakom, którzy nagłaśniają problem związany z ustawą 447, jest sugestia jakoby działali z polecenia Kremla (sic!).

Rosja wprowadza bezpłatne e-wizy

Plac Zwycięstwa w Kaliningradzie

Czy odcięta od świata zachodnimi sankcjami, a od macierzy strefą Schengen, rosyjska enklawa nad Morzem Bałtyckim stanie się turystycznym rajem? Rosjanie wpadli na pomysł, który – wszystko na to wskazuje – jest strzałem w dziesiątkę. Od 1 lipca 2019 roku obywatele 53 krajów świata, w tym Polski, mogą ubiegać się o darmowe wizy elektroniczne do Obwodu Kaliningradzkiego. 
 
Na tym jednak się nie kończy, bo już 19 lipca prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin oświadczył, że tryb wiz elektronicznych zostanie wprowadzony także na terenie Petersburga i Obwodu Leningradzkiego.

Przyczyny i skutki niszczenia narodowej gospodarki Analiza na przykładzie PLL LOT i polskiego rolnictwa

Nazwijmy sprawę po imieniu. Dowody nie pozostawiają wątpliwości: państwo polskie nie należy do Polaków i w klasycznym rozumieniu jest zarządzane przez zorganizowaną międzynarodową grupę przestępczą.

Namiestnicy obcych interesów sprawujący w Polsce władzę bezwstydnie oszukują, a do tego nierzadko niszczą uczciwych i pracowitych obywateli. Winnych nikt jakoś tutaj nie karze (choć czasem pod publikę zwołają jakąś komisję śledczą i/lub wystawią kozła ofiarnego), a za wyrządzone krzywdy nikt ofiar nie przeprasza.

Na bohaterów niniejszego opracowania wybrałam prawnika Joannę Modzelewską, byłą przewodniczącą jednego ze związków zawodowych pilotów LOT, oraz Michała Kołodziejczaka, polskiego rolnika, założyciela AGROunii. Podczas pisania tego tekstu żadnej z tych osób nie poznałam jeszcze osobiście. Nie jestem też specjalistą żadnej z omawianych dziedzin, jak również nie mam wglądu do tajnych państwowych informacji i dokumentów. Moją analizę opieram na ogólnie dostępnych treściach i logicznym łączeniu faktów.

Tematy, których dotykam, zasługują bardziej na opracowanie w postaci prac doktorskich i habilitacyjnych. Biorąc po uwagę fakt, że towarzyszą temu akcje (międzynarodowych?) służb wywiadowczych z perfidnymi grami operacyjnymi w tle, mamy wręcz gotowy scenariusz na filmowy thriller rodem z Hollywood. Niestety, na przysłowiowy happy end w tych historiach się nie zapowiada. Pamiętajmy jednak – nic nigdy nie jest przesądzone. Przecież Dawid ostatecznie pokonał Goliata.

Co naprawdę nas dzieli?

Wywiad z Siergiejem Andriejewem, Ambasadorem Federacji Rosyjskiej w Polsce.
 
28 lutego br. Stowarzyszenie Polska-Wschód zorganizowało w Warszawie konferencję z Pana udziałem pt. „Aktualne problemy współpracy polsko-rosyjskiej i możliwości poprawy sytuacji w kontaktach dwustronnych”. Podczas spotkania dał Pan do zrozumienia, że inicjatywa w kierunku poprawy relacji Polski i Rosji musi wyjść ze strony polskiej, bo to ona je popsuła. Co konkretnie należałoby tutaj zrobić?
 
- Ambasadorowi nie należy dawać rad władzom kraju pobytu i wskazywać tego co mają robić. To zależy od ich woli. Jeśli będzie taka wola polityczna, to będzie ruch w kierunku normalizacji naszych stosunków.

Co zostało w tych stosunkach popsute?
 
- Od wiosny 2014 roku, a więc od czasu zaostrzenia kryzysu ukraińskiego, nie ma kontaktów politycznych między naszymi krajami na szczeblu ministerialnym i wyższym oraz między parlamentami, bo strona polska je przerwała. W związku z tym nie pracuje np. komisja międzyrządowa do spraw współpracy gospodarczej, bo jest kierowana z obu stron przez ministrów. Oczywiście doszły do tego sankcje. Polska aktywnie popiera sankcje zachodnie przeciwko Rosji, z kolei Rosja odpowiedziała krokami odwetowymi wobec zachodniego eksportu rolniczego. 

Minister Ałła Iwanowa: Jesteśmy sąsiadami

Wywiad z Ałłą Iwanową, Minister ds. Kontaktów Międzynarodowych i Międzyregionalnych w Obwodzie Kaliningradzkim.
 
Przybywając do Obwodu Kaliningradzkiego, rosyjskiej enklawy w Europie Środkowej, interesuje mnie jak funkcjonuje jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej odcięta od macierzy i granicząca ze strefą Schengen. Na początek chciałam zapytać o mały ruch graniczny, o którym w ostatnich latach stało się głośno z powodu... jego zamknięcia.
 
- Mały ruch graniczny był projektem, który wyszedł z inicjatywy ministrów spraw zagranicznych Rosji, Polski i Litwy – Siergieja Ławrowa, Radosława Sikorskiego i Vygaudasa Uszackasa. Wstępna umowa z Rosją po stronie litewskiej została szybciej przygotowana niż po stronie polskiej. Później po zmianie w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Litwy strona litewska wycofała się. Jako strony pozostały tylko Federacja Rosyjska i Rzeczpospolita Polska, co pozytywnie wpłynęło na kształt tego małego ruchu granicznego, bo były dodawane małe, ale za to bardzo ważne i bardzo znaczące zmiany. 

Kaliningrad w cieniu NATO i sankcji

Rybna Wieś, Kaliningrad

Zmarnowana szansa! To pierwsza myśl jaka przyszła mi do głowy, kiedy zabrałam się za pisanie reportażu z Obwodu Kaliningradzkiego. Po powrocie było tak samo, dlatego odczekałam kilka tygodni, licząc poniekąd, że z upływem czasu spojrzę na sprawę z większym dystansem. 
 
Nic z tego. Powód wyprawy do Kaliningradu? Wkrótce ma zostać wydana moja książka zawierająca reportaże z Federacji Rosyjskiej i wywiady z Rosjanami. Pomyślałam, że w takiej publikacji nie może przecież zabraknąć relacji z rosyjskiej enklawy będącej bezpośrednim sąsiadem Polski. A że w grupie raźniej, to dołączyli do mnie: Bartosz Bekier – redaktor naczelny xportal.pl, Michalina Wojtukiewicz oraz Eugeniusz Onufryjuk. Cała trójka okazała się być bardzo pomocna – począwszy od spraw logistycznych, na tłumaczeniach kończąc.

Polska lokajem USA w Europie

Artykuł powstał w styczniu 2019 roku i został opublikowany w kwartalniku „Opcja na Prawo” (Nr 1/154, marzec 2019 r.)

Po fatalnym 2018 roku wydawać by się mogło, że w polityce międzynarodowej gorzej już być nie może. Tymczasem rząd PiS postanowił udowodnić, że pełzanie przed Izraelem, dobicie relacji z Rosją, skłócenie z Unią Europejską i uleganie kaprysom ambasador Georgette Mosbacher – to dopiero rozgrzewka. 

 

W nowym 2019 roku ekipa pod wodzą namiestnika Jarosława Kaczyńskiego wmanewrowała Polskę w konflikt z poważnymi mocarstwami azjatyckimi: Chinami i Iranem. Wuj Sam w nagrodę poklepał po ramieniu, ale państwo polskie tej hańby nie zmyje już nigdy.

„Polityka historyczna” to polski wynalazek

Rozmowa z Olegiem Nemenskim, pracownikiem Rosyjskiego Instytutu Badań Strategicznych w Moskwie.

Jak Pan ocenia dorobek polskiej nauki historycznej ostatnich lat?

- Polska słynie z bardzo dobrego poziomu nauk humanistycznych, w tym także historii. W ciągu ostatniego ćwierćwiecza w tym obszarze obserwujemy pewien rozkwit. Upadek ograniczeń ideologicznych zawsze ma pozytywny wpływ na rozwój myśli badawczej. Chociaż w dziedzinie badań historycznych nad rusycystyką polscy naukowcy mają stary problem, który trudno przezwyciężyć. Mianowicie jest to antypatia do przedmiotu badań i postrzeganie stereotypowe. To znacznie utrudnia zrozumienie i odpowiednie interpretacje. To samo dotyczy innej dziedziny – politologii. Być może z tego powodu trudno mówić o wielkim wpływie polskiej historiografii na naszą. Uważam, że ten problem ma raczej podłoże kulturowe.

Widziałam wybory w Gdańsku

Pod koniec stycznia odebrałam telefon z zaproszeniom do Gdańska. Chwilę po tym dołączyłam do ekipy wspierającej Komitet Wyborczy Wyborców Grzegorza Brauna. Jako dziennikarka miałam okazję przyglądać się z bliska „świętu demokracji”. Doświadczenie bezcenne. Poznałam „od środka” tajniki systemu, który woła o pomstę do nieba. 
 
Widziałam prowokację z podrzuceniem sfałszowanych podpisów, matactwa wyborcze, łamanie prawa, a nawet antyterrorystów szukających bomby w siedzibie sztabu kandydata, który przybył z zewnątrz z zapowiedzią zlikwidowania „układu gdańskiego”. Mało? Spokojnie, było tego więcej!

To z czym mamy w Polsce do czynienia nie ma nic wspólnego z demokracją o jakiej uczyliśmy się w szkole przerabiając historię starożytnej Grecji. Ostatnie wybory w Gdańsku odzierają z resztek złudzeń. 

Chichotem historii jest fakt, że w obronie demokracji stanął zagorzały monarchista Grzegorz Braun.

Tymczasem z ustroju zakpili monopoliści z POPiS, którzy jednogłośnie namaścili kandydatkę starego układu, czyli Aleksandrę Dulkiewicz, zastępczynię tragicznie zmarłego Pawła Adamowicza. Pozbawili tym samym gdańszczan wyboru, czyli tego, co stanowi podstawę demokracji. Co znamienne, wybory uzupełniające na prezydenta Gdańska zostały rozpisane w na tyle krótkim terminie, by pozostało dramatycznie mało czasu na zebranie podpisów i przygotowanie kampanii alternatywnych komitetów.

Droga do Niepodległości wiedzie przez dystrybucjonizm

Był Anglikiem, ale śmiało można powiedzieć, że szczególnie umiłował właśnie nasz kraj. Gilbert Keith Chesterton, bo o nim mowa, bardzo cieszył się z faktu odzyskania przez Polskę Niepodległości. Ten słynny brytyjski pisarz odwiedził Polskę w 1927 roku. W księdze pamiątkowej polskiego PEN Clubu napisał wtedy: „Gdyby Polska nie narodziła się ponownie, umarłyby wszystkie chrześcijańskie narody”. Po sobie pozostawił klucz do drzwi, za którymi kryje się wolność. Czy Polacy zechcą je w końcu otworzyć?

Na świat przyszedł 29 maja 1874 roku. Urodził się i wychował w domu londyńskiego kupca Edwarda Chestertona. W dorosłym życiu świadomie porzucił anglikanizm i przeszedł na katolicyzm. Ogromny wpływ na poglądy Chestertona miała Katolicka Nauka Społeczna, w tym encyklika Rerum Novarum papieża Leona XIII. Kiedy został katolikiem, powiedział, że wszystko, co kochał w wolności, znalazł właśnie w Kościele katolickim. Jednocześnie odrzucał kapitalizm z jego monopolami, jak i socjalizm z jego wszechwładzą państwa. Uważał, że oba ustroje w równym stopniu krępują indywidualizm i ograniczają własność.

Chesterton był współtwórcą dystrybucjonizmu – doktryny politycznej, której centralnym punktem jest rozpowszechnianie prywatnej własności. Nie ufał żadnej władzy politycznej. Według Chestertona najważniejszym modelem powinna być rodzina, dlatego poprzez dystrybucjonizm próbował obronić ludzki dom i rodzinę.

Polska przegrała wszystko!

z Fatemeh Hamedi, attaché ambasady Iranu

Na kilka dni przed największą katastrofą w historii polskiej dyplomacji, ambasador Iranu zaprosił na obiad grupę polskich dziennikarzy, w tym niżej podpisaną. J.E. Masoud Edrisi Kermanshahi dał nam wtedy do zrozumienia, że nie jest jeszcze za późno i nasze stosunki można uratować. 
 
Celem spotkania z przedstawicielami polskich mediów była wymiana poglądów na zaistniałą sytuację w stosunkach dwustronnych, w związku z organizowaną w Warszawie (13-14 lutego) konferencją bliskowschodnią, której rzeczywistym organizatorem był Waszyngton. 

Przypominam, 11 stycznia br. sekretarz stanu USA Mike Pompeo zapowiedział, że Stany Zjednoczone zorganizują w Polsce międzynarodowy szczyt poświęcony sytuacji na Bliskim Wschodzie, w tym – w szczególności – roli, jaką pełni w Regionie Iran. Chwilę później media obiegła informacja, że Biały Dom poprosił Pentagon o przygotowanie planów ataku na Iran. Kiedy rozpętała się medialna burza, strona polska robiła dobrą minę do złej gry, zapewniając wszem wobec, że konferencja ma pokojowy charakter, nie jest wymierzona przeciwko Iranowi, a celem wydarzenia jest rozwiązywanie problemów. 

Grzegorz Braun: Trzeba się upomnieć o suwerenność

„Polska bynajmniej nie wstała z kolan – tylko zmieniła klęcznik. Dopóki JE ambasador Mosbacher i JE ambasador Azari urzędują w Warszawie, miast już dawno opuścić ją w charakterze „persona non grata” – nie ma o czym mówić” – powiedział w wywiadzie dla „Myśli Polskiej” Grzegorz Braun, reżyser i publicysta.
 
W nowym roku dołączył Pan do koalicji Ruchu Narodowego i partii Wolność. Jak do tego doszło?
 
- Z wszystkich okoliczności wymienię jedną, która dla mnie osobiście pozostaje najważniejsza: podpisany pół roku wcześniej akt konfederacji gietrzwałdzkiej (patrz: www.konfeederacjagietrzwaldzka.pl). Wśród pierwszych sygnatariuszy znajdziecie Państwo kilku spośród moich dzisiejszych koalicjantów.

Czego możemy się spodziewać po tym aliansie?

- Determinacji w obronie wolności, życia, tradycji i własności Polaków.

Po co nam ten konflikt z Iranem?

11 stycznia br. sekretarz stanu USA Mike Pompeo, w wywiadzie udzielonym telewizji Fox News zapowiedział, że Stany Zjednoczone zorganizują w Polsce (13-14 lutego) międzynarodowy szczyt poświęcony sytuacji na Bliskim Wschodzie, w tym – w szczególności – roli, jaką pełni w regionie Iran. Konferencję natychmiast skrytykował szef irańskiej dyplomacji Mohammad Dżawad Zarif, nazywając wydarzenie „rozpaczliwym antyirańskim cyrkiem”. 

Minister spraw zagranicznych Iranu napisał na Twitterze: „Przypomnienie dla gospodarza/ uczestników antyirańskiej konferencji: ci, którzy brali udział w ostatnim antyirańskim show USA są albo martwi, albo zhańbieni, albo zmarginalizowani. Iran jest silniejszy niż kiedykolwiek”.

Informacja o planowanej konferencji wywołała ogromne poruszenie i niepokój wśród Polaków, o czym można było przeczytać na portalach społecznościowych i forach internetowych. Polskie społeczeństwo w licznych komentarzach wyraziło zdecydowany sprzeciw wobec antyirańskiej prowokacji. 

Do studzenia emocji wydelegowano ludzi z otoczenia Andrzeja Dudy. Rzecznik prezydenta Błażej Spychalski zapewnił na antenie radiowej Trójki, że lutowa konferencja poświęcona sytuacji na Bliskim Wschodzie nie jest skierowana przeciwko Iranowi. W podobnym tonie wypowiedział się szef gabinetu prezydenta Krzysztof Szczerski. W rozmowie z PAP zapewniał, że konferencja ministerialna dot. Bliskiego Wschodu, którą w lutym wspólnie zorganizują w Warszawie Polska i USA, nie jest wymierzona przeciwko komukolwiek, ma na celu twórcze poszukiwanie dróg do pokoju.

Przeciętny Kowalski być może uwierzyłby w te bajki o „pokoju” i „dialogu”, gdyby chwilę później nie doczytał, że w ostatnich dniach Biały Dom poprosił Pentagon o przygotowanie planów ataku na Iran.

30. rocznica mordu założycielskiego III RP

W nocy z 20/21 stycznia 1989 roku – funkcjonariusz, nad którym III RP rozpostarła parasol ochronny – brutalnie ZAMORDOWAŁ ks. prał. Stefana Niedzielaka. Zabójstwo poprzedziło rozpoczęcie obrad „Okrągłego Stołu”. Zamordowany kapłan (kapelan Armii Krajowej i WiN-u, współzałożyciel Rodzin Katyńskich) wyrażał swój sprzeciw wobec składu personalnego osób mających budować nową Polskę (dlatego zabójstwo ks. Niedzielaka określa się jako jeden z mordów założycielskich III RP - kolejni księża, których w tamtym okresie zamordowano to: Sylwester Zych i Stanisław Suchowolec).

KAŻDY kolejny rząd po 1989 roku miał w głębokim poważaniu prawdę na temat tej potwornej zbrodni. KAŻDY kolejny rząd III RP – tworzony przez pookrągłostołową sitwę – odpowiada za fakt, że morderca nie stanął przed sądem.

Jarosław Kaczyński i jego świta to najwięksi zdrajcy w historii Polski

544 lata temu Polska nawiązała z Iranem stosunki dyplomatyczne. W naszej wspólnej historii nigdy nie mieliśmy konfliktu, a wręcz przeciwnie – w trudnych czasach mogliśmy liczyć na wzajemną pomoc i życzliwość. Irańczycy to cudowny, inteligenty, honorowy i gościnny naród. Wystarczy wspomnieć, że podczas II wojny światowej przyjęli na swojej ziemi 120 tysięcy Polaków deportowanych z ZSRR. Liczne relacje polskich świadków tamtych czasów, potwierdzają, że naród irański ofiarował swoje serce umęczonym polskim tułaczom z Syberii.

Persowie budują swoją wspaniałą cywilizację już 7 tysięcy (sic!) lat. Cyrus II Wielki – król Persji z dynastii Achemenidów, który w ramach swojego imperium zjednoczył wiele ówczesnych państw – zasłynął ze sprawiedliwości. Prowadził politykę tolerancji, szanował tradycje historyczne i kulturowe podbijanych ziem. To właśnie słynny starożytny przywódca potężnej Persji stworzył pierwszy na świecie kodeks praw człowieka (nie mylić z dzisiejszym pojmowaniem tzw. "praw człowieka"). Irańczycy do dziś są bardzo dumni z Cyrusa, którego ludzkie podejście do drugiego człowieka zmieniło świat na lepsze.

Nowy Rok 2019 - życzenia po góralsku :)

Na scenści na zdrowi, na ten Nowy Rok,
Zebyśmy to zdrowi byli, weseli
Jak w Niebie Janieli cały rok.
Zeby się nōm rodziło, kopiło,
Do stodoły dyślem łobrōciło,
Zeby sie nōm rodziły ziymniōcki pociōngłe,
Ji kwacuski łokrōngłe.
Łowiesek wąsiaty
Ji zeby był gospodōrz bogaty.
(…)
Zeby się Wōm chowały cielicki, jak w lesie jedlicki,
A bycki, jak w lesie bucki.
Zebyście mieli pełne łobory, pełne pudła,
Zeby Wōm gospodyni łu pieca nie schudła.
(…)
Zeby Wōm ziync za dużo gorzòłki nie pijōł,
Ji baby nie bijōł.
Tabaku za wiela nie kurził,
Ji za jinksymi babami nie burził.
Dziywki, zeby się Wōm powydawały,
Ji za dużo z chałpy nie zabrały...
(…)
Niek całōm familije Pōniezus spōmoze, Scenś Boze!

[Życzenia noworoczne po góralsku spisane z książki mojego śp. Dziadka - Józefa Karola Nowaka, Górala z Żywiecczyzny]