23 maja 1883 roku, w przytułku pod Paryżem zmarł Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid herbu Topór. Kiedy w jednej z jego biografii przeczytałam, że ostatnie miesiące życia spędzał osamotniony i często płakał, zrobiło mi się strasznie żal, że nie mogłam być wtedy obok. Powiedziałabym mu, że to właśnie jego Twórczość ratuje mi życie...
Po śmierci Norwida wiele z jego dzieł zostało zapomnianych. Za życia niedoceniany. Był przedstawicielem parnasizmu. Nurt ten związany z wzorcami klasycznymi, charakteryzuje się dążeniem do doskonałości formalnej, refleksyjno-filozoficznym tonem oraz obiektywizmem.
Z wszystkich poetów na świecie, tylko Norwidowi udało się do mnie dotrzeć. Oto przykład:
Po śmierci Norwida wiele z jego dzieł zostało zapomnianych. Za życia niedoceniany. Był przedstawicielem parnasizmu. Nurt ten związany z wzorcami klasycznymi, charakteryzuje się dążeniem do doskonałości formalnej, refleksyjno-filozoficznym tonem oraz obiektywizmem.
Z wszystkich poetów na świecie, tylko Norwidowi udało się do mnie dotrzeć. Oto przykład:
MIŁOŚĆ
(fraszka)
Gdy szukasz nieprzyjaciół twoich nieprzyjaciół,
To szukasz tylko ostrza, żebyś w ranę zaciął,
I nie jesteś z miłości ogólnego ducha,
Lecz z ducha partji, który, co pochlebne, słucha.
Szukaj swoich przyjaciół, dla innych miej męstwo!
Miłość nie bitwą żyje, życiem jej zwycięstwo.
Co można napisać,
OdpowiedzUsuńcały czas dżungla, coś kogoś chce zjeść, tak po prostu jest.